Region Kimberley w Australii Zachodniej nawiedziła rozległa powódź, którą władze określiły jako najgorszą w historii stanu. Woda powodziowa zaczęła już opadać, ale pogoda nadal Jezioro Kierskie – jezioro rynnowe polodowcowe, położone w zachodniej części Poznania. Jest to największy zbiornik wodny miasta i jeden z największych w Wielkopolsce . Jezioro leży na terenie Pojezierza Poznańskiego [2] . Egipt to państwo w północno-wschodniej części kontynentu afrykańskiego i na półwyspie Synaj w Azji. Egipt graniczy na południu z Sudanem, na zachodzie z Libią, na wschodzie z Izraelem, północną granicę kraju wyznacza wybrzeże Morza Śródziemnego. Ukształtowanie powierzchni. Egipt ma kształt zbliżony do kwadratu. 18 rzeczy do zobaczenia w Ligurii. Liguria to region leżący nad Morzem Liguryjskim na tzw. Riwierze Włoskiej, w północno-zachodniej części Włoch. Region ten rozciąga się łukiem pod Piemontem oraz Emilią Romanią. Od zachodu graniczy z Francją, natomiast za swoją wschodnią sąsiadkę ma Toskanię. W Ligurii spotykają się także Wystąpiło w zachodniej części kraju, w regionieDarfur. W wyniku tego odrębnego konfliktu około 2 miliony osób ponownie musiało opuścić terytorium. W 2007 roku, pod koniec grudnia, ONZ wysłała tutaj uczestników misji pokojowych. Próbowali ustabilizować sytuację, która stawała się coraz bardziej paląca. Santa Ponsa – informacje ogólne. Santa Ponsa (w języku katalońskim Santa Ponça) to nadmorski kurort turystyczny znajdujący się na południowo-zachodnim wybrzeżu wyspy, w jednym z najpiękniejszych i najpopularniejszych regionów Balearów – gminie Calvià. Miejscowość położona jest w malowniczej zatoce, otoczonej lasami piniowymi . Sudan to kraj, w którym konflikty się nie kończą. Od początku wojny domowej w 1983 r. Stały się tu normalne działania wojenne. Ciągła wojna w prowincji Darfur, w sąsiednim Czadzie i Erytrei kosztowała setki tysięcy ludzkich istnień, a życie stało się nie do zniesienia dla milionów. Sudan znajduje się w stanie zagrożenia humanitarnego od 2003 roku. Istnieje wiele przyczyn "dobrego życia": suszy, pustynnienia terytoriów, przeludnienia, napięć etnicznych (konflikty etnicznych Arabów przeciwko etnicznym Afrykanom), konfliktów religijnych (północna część islamu przeciwko chrześcijańskiemu południu), starć politycznych (szariatu przeciwko autorytarnemu rządowi), konfliktów na granicy konflikt interesów międzynarodowych (chińskie interesy gospodarcze przeciwko interesom USA). Ponadto, niedawno w Sudanie odkryto rezerwy ropy szacowane na pół miliarda dolarów. Oczywiście świat wkrótce przyjdzie do tego kraju. Autorytarny rząd Sudanu wspiera arabskich bojowników (znanych jako Janjaweeds), używając ich do stłumienia sporów plemiennych i przymykania oka na brutalną taktykę. Obecnie sudański rząd jest zmuszony walczyć przeciwko dziesiątkom uzbrojonych grup rebeliantów, z których część nadal kontynuuje ataki na stolicę, Chartum. W 2005 r. Organizacja Narodów Zjednoczonych oświadczyła, że ​​sytuacja w Sudanie nie jest ludobójstwem, ponieważ pomimo faktu, że w kraju było wiele przypadków morderstw i przemocy, "niemożliwe jest zakwalifikowanie ich jako ludobójstwa". Obecnie w całym regionie znajduje się około 10 000 przedstawicieli sił ONZ, których misją jest ochrona ludności cywilnej i prowadzenie operacji humanitarnych.. Często dziennikarze próbują wyjaśnić przyczyny konfliktu, dowiedzieć się, jakie grupy stoją za tym wszystkim, interpretować przyczyny i skutki decyzji politycznych i militarnych. Ale za tym wszystkim często pomija się twarze zwykłych ludzi, którzy "gotują" w całym tym wojskowym kotle. Uchodźcy, którzy stracili swoje domy, antagoniści w licznych konfliktach, ludzie, którym udało się przeżyć w walce, przywódcy i naśladowcy. Oto niektórzy mieszkańcy sudańskich regionów Darfur i Abei, którzy dziś muszą być bardzo daleko od domu. Kartoula, 14, uchodźca z prowincji Darfur, położony w zachodnim Sudanie, w centrum dystrybucji miesięcznej racji żywnościowej. Obóz w Jabal w pobliżu stanu Beida we wschodnim Czadzie, 5 czerwca 2008. (REUTERS / Finbarr O'Reilly) Nyakum Bakoni Chan, 50-letni mieszkaniec prowincji Abei. Przez dwa dni musiała chować się pod łóżkiem podczas walk pomiędzy sudańskimi siłami zbrojnymi a armią rebeliantów z południa, która szalała w jej wiosce w zeszłym tygodniu. Udało jej się uciec, jej syn niósł ją na ramionach do pobliskiej osady Agok, gdzie musiał kupić krzesło dla matki. Tymczasem w jej rodzinnej wiosce krążyli szabrownicy. Abey znajduje się na granicy północnych i południowych regionów kraju, które są wrogie sobie ze względu na zasoby ropy i pastwiska. (AP Photo / Sarah El Deeb) Widok z lotu ptaka na ogień w osadzie prowincji Abyei, Sudan, piątek, 23 maja 2008. Większość osady spłonęła i została zrabowana przez rabusiów. Wcześniej było wiele dni walki. Miasto, w którym doszło między północą a południem Sudanu, ze względu na znajdujące się tu zasoby ropy i pastwiska, zostało całkowicie zdewastowane w zeszłym tygodniu podczas wielu dni walk pomiędzy sudańskimi siłami zbrojnymi a armią byłych południowych rebeliantów. (AP Photo / Sarah El Deeb) Ogólny widok ruin spalonego miasta Abay w południowym Sudanie, który zgodnie z oficjalnym oświadczeniem został wysłany do sił ONZ 22 maja 2008 roku. Według przedstawicieli armii, 21 żołnierzy armii sudańskiej zostało zabitych podczas zaciekłych bitew z siłami południa. (REUTERS / UNMIS / Handout) Ludzie zmuszeni do opuszczenia Abay czekają na dystrybucję racji żywnościowych dystrybuowanych w ramach Światowego Programu Żywnościowego w Agok w południowym Sudanie. Zdjęcie dzięki uprzejmości Misji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Sudanie. Sfotografowany 3 czerwca 2008. (REUTERS / Tim McKulka / UNMIS / Handout) Żołnierz Sudańskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej (SPLA) jest na straży w bazie ONZ w Abei, 16 maja 2008 r. Po dwóch dniach walk w tym regionie naftowym między południowym SPLA a dowódcami północnych sudańskich sił zbrojnych, ostatecznie doszło do negocjacji (REUTERS / David Lewis) 18 października 2007 r. Zdjęcie wykonane przez przedstawicieli misji Unii Afrykańskiej w Sudanie (AMIS). Działanie na rzecz sprawiedliwości i równości (JEM), eskortuje generała Martina Luthera Agwai (3 z lewej), komendanta misji Unii Afrykańskiej w Sudanie (AMIS), podczas gdy on idzie z Khalilem Ibrahimem (drugi od lewej) i kolejny dowódca na granicy Sudanu i Czadu w północno-zachodniej Darfurze. Ruchy rebeliantów ogłosiły, że 10 maja 2008 r. Byli bardzo blisko stolicy kraju, Chartumu, po czym starli się z wojskiem na Nilu na północy, a rząd nałożył godzinę policyjną na stolicę. Kongres narodowy tego kraju ogłosił, że rebelianckie ataki w Darfurze poniosły porażkę i oficjalnie oskarżył atakujących sąsiedni Czad. (STUART PRICE / AFP / Getty Images) Khalil Ibrahim, przywódca ruchu sprawiedliwości i równości (JEM) ze swymi watażkami podczas spotkania 18 kwietnia 2008 r. Z wysłannikami Organizacji Narodów Zjednoczonych i Unii Afrykańskiej w zachodniej części Sudanu, w Darfurze. Ibrahim znajduje się na liście 20 przywódców rebeliantów, których prośba o aresztowanie została zgłoszona w dniu 10 czerwca 2008 r. Przez agencję prasową SUNA, rząd Sudanu wysłany do Interpolu. Powodem był ich rzekomy udział w bezprecedensowym ataku na stolica kraju Chartum w maju 2008 r. (STUART PRICE / AFP / Getty Images) Zdjęcie dzięki uprzejmości Albany Associates. Milicjanci z Ruchu Sprawiedliwości i Równości (JEM) na lotniskowcu po spotkaniu przywódcy JEM Khalila Ibrahima z wysłannikami Organizacji Narodów Zjednoczonych i Unii Afrykańskiej w Darfurze. Miejsce spotkania nie zostało zgłoszone, ale było zlokalizowane w zachodniej części Sudanu, w Darfurze. 18 kwietnia 2008. (STUART PRICE / AFP / Getty Images) Arabska dziewczyna czeka na upał w południe z innymi kobietami pod baldachimem trawy w wiosce Taiba. Etniczni Arabowie, zmuszeni do ucieczki z powodu konfliktów plemiennych i ogólnej niestabilności w regionie, znajdują się teraz w schroniskach 40 km na północ od miasta Gos Beida we wschodnim Czadzie. 9 czerwca 2008. Wioska nie otrzymuje wsparcia od agencji pomocowych. W wyniku konfliktu w Darfurze, który rozprzestrzenił się na regiony po obu stronach granicy między Czadem i Sudanem, około 250 000 sudańskich uchodźców zostało zmuszonych do pozostania w licznych obozach we wschodnim Czadzie, a 180 000 mieszkańców Czadu zostało również zmuszonych do opuszczenia swoich domów, mówią urzędnicy ONZ . (REUTERS / Finbarr O'Reilly) Mały sudański uchodźca stoi przed drzwiami swojego tymczasowego schronienia w Dżubie, w południowym Sudanie 16 kwietnia 2008 roku. Jego rodzina, podobnie jak wielu innych uchodźców, wraca z Ugandy, Republiki Afryki Środkowej, Kongo i innych krajów. Dziesiątki tysięcy ludzi zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów w Abyei po zbrojnym konflikcie między armią północnego Sudanu a południowymi rebeliantami. "Jesteśmy informowani o dziesiątkach tysięcy ludzi przemieszczających się w małych grupach wzdłuż lasu na wschód, południe i zachód", podało źródło informacji ONZ. (TONY KARUMBA / AFP / Getty Images) Chłopiec gra z kijem i pokrywką z garnka w Gassire, obozie dla uchodźców, który uciekł przed walkami w mieście Gos Beida, we wschodnim Czadzie, w pobliżu granicy sudańskiej, 7 czerwca 2008 r. W wyniku konfliktu w Darfurze, który zmienił się w regiony po obu stronach granice między Czadem i Sudanem, około 250 000 sudańskich uchodźców zostało zmuszonych do pozostania w licznych obozach we wschodnim Czadzie, a 180 tysięcy mieszkańców Czadu zostało również zmuszonych do opuszczenia swoich domów, twierdzą przedstawiciele ONZ. (REUTERS / Finbarr O'Reilly) Uchodźcy z prowincji Darfur w zachodnim Sudanie obserwują przybycie delegacji Rady Bezpieczeństwa ONZ do obozu Jabala w pobliżu miasta Gos Beida we wschodnim Czadzie, 6 czerwca 2008 r. W piątek uchodźcy z prowincji Darfur w Sudanie i Czadu poprosili przedstawicieli Rady Bezpieczeństwa ONZ o zapewnienie im ochrony, aby mogli wrócić do swoich domów. (REUTERS / Finbarr O'Reilly) Stephen Morgan, irlandzki dowódca wojskowy, powstrzymuje cywilów, podczas gdy unijni inżynierowie sił pokojowych Unii Europejskiej (EUFOR) kopią dziurę, aby zneutralizować granat rakietowy znajdujący się na poboczu drogi w pobliżu Gos Beida we wschodnim Czadzie. 8 czerwca 2008 r. EUFOR wysłał około 3 000 żołnierzy do Czadu, aby zapewnić bezpieczeństwo na obszarach w pobliżu granicy sudańskiej, gdzie w wyniku konfliktu w Darfurze około 400 000 mieszkańców Czadu i Sudanu zostało zmuszonych do opuszczenia swoich domów. Według przedstawicieli EUFOR, zaledwie w zeszłym miesiącu, około 80 niewybuchów zostało rozbrojonych przez kontyngent pokojowy w pobliżu Gos Beidy. (REUTERS / Finbarr O'Reilly) Arabka z koczowniczego plemienia w kolejce do lekarza w klinice dobroczynnej Lekarze Bez Granic w Kerfi, gdzie tysiące Czadyjczyków zostało przesiedlonych, 10 czerwca 2008 r. W wyniku konfliktu w Darfurze, który obejmował regiony po obu stronach granicy między Czadem a Sudanem, Około 250 000 sudańskich uchodźców zostało zmuszonych do pozostania w licznych obozach we wschodnim Czadzie, a 180 000 mieszkańców Czadu zostało również zmuszonych do opuszczenia swoich domów - mówią przedstawiciele ONZ. (REUTERS / Finbarr O'Reilly) Prezydent Sudanu Omar Hassan al-Bashir (środkowy) wymachując laską, przemawiając do tłumu podczas wiecu w Chartumie 14 maja 2008 r. Dziesiątki tysięcy obywateli Sudanu zebrało się w środę na ulicach Chartumu, wykrzykując nacjonalistyczne hasła i potępiły atak rebeliantów z Darfuru na stolicę, podczas którego zginęło ponad 200 osób. Ubrany w wojskowy mundur Bashir doprowadził tłum do szału. Protestujący wykrzykiwali slogany przeciwko buntownikom i ich przywódcom, Khalilowi ​​Ibrahimowi. (REUTERS / Mohamed Nureldin Abdalla) Uchodźca ożywa po ciężkiej nocy, podczas której została zaatakowana przez uzbrojonych gangsterów, w kliniki charytatywnej Lekarze Bez Granic w Kerfi, gdzie wysiedlono tysiące Czadyjczyków. 10 czerwca 2008. (REUTERS / Finbarr O'Reilly) Tłumaczenie z angielskiego ze źródła: The Boston Globe Dodatkowe przykłady dopasowywane są do haseł w zautomatyzowany sposób - nie gwarantujemy ich poprawności. Tłumaczenia dodatkowych przykładów zdań również generowane są przez automatyczny moduł i nie są weryfikowane przez naszych lektorów. The population for the region in 1990 was 441 million. Populacja dla regionu w 1990 była 441 milionami. Sometimes we understand our region a lot better than the state does. Czasami rozumiemy swój region dużo lepiej od stanu robi. Such things can make life difficult for people in the region. Takie rzeczy mogą utrudniać życie ludziom w regionie. However, which region in the world does not have problems? Jednakże, który region na świecie nie ma kłopoty? My own region has turned itself around in the last 30 years. Mój własny region odwrócił to za zeszłych 30 lat. Their approach to the individual states in the region is different. Ich podejście do pojedynczych państw w regionie różni się. And the region is so important for the world now. I region jest tak ważny dla świata teraz. As a result, he has taken on more staff in the region. W efekcie, przyjął więcej personelu w regionie. Food turned out to be an issue in the whole region. Jedzenie okazało się być wydaniem w całym regionie. Most of them are only available by region in some countries. Większość z nich jest tylko dostępna przez region w jakichś krajach. "We will also continue to support our other friends in the region." "Również będziemy kontynuować wsparcie naszych innych przyjaciół w regionie." But he had other knowledge of the region as well. Ale miał inną wiedzę o regionie też. You do some changes for your project in the development region. Robisz jakieś zmiany dla swojego projektu w regionie rozwoju. The current population in the region is over million. Obecna populacja w regionie jest ponad milion. The political administration of the region is through the local government system. Polityczny rząd regionu jest przez lokalny system rządów. The region had a population about of 300 people before 1974. Region miał ludność około z 300 ludzi przed 1974. He is likely to have died in the region before 1760. On ma duże szanse zginąć podczas regionu przed 1760. The region had a population of million people in 2011. Region miał ludność milion ludzi w 2011. Each part of the region has got its own history. Każda część regionu ma swoją własną historię. The region is home to more than three million people. Region jest domem aby więcej niż trzy milion ludzi. In the 90s, he went to the region several times again. W 90 s, poszedł do regionu kilkakrotnie jeszcze raz. Young people try to leave the region right after high school. Młodzi ludzie próbować odjechać z regionu tuż liceum. How strong will the police force be in your region? Jak silna wola służby policyjne być w twoim regionie? Little to no work to be found in the region. Mało do żadnej pracy być uważanym za w granicach. A region may not have more than one of the same building. Region nie może mieć więcej niż jeden z takiego samego budynku. Uwaga: Tłumaczenia dodatkowych przykładów nie były weryfikowane przez naszych lektorów - mogą zawierać błędy. Interaktywna mapa Czadu wraz z opisem i lokalizacją głównych miast, wsi, jezior, rzek, gór oraz innych obiektów geograficznych i turystycznych. Czad na mapie świata. Czad - podstawowe informacjeCzad, Republika Czadu (fr. Tchad, République du Tchad, arab. جمهوريّة تشاد) – państwo śródlądowe w środkowej Afryce. Graniczy od północy z Libią, od wschodu z Sudanem, od południa z Republiką Środkowoafrykańską, od południowego zachodu z Kamerunem i Nigerią, a od zachodu z Nigrem. Na terytorium Czadu wyróżnić można trzy główne regiony geograficzne: na północy rozciąga się obszar pustynny, przechodzący w środkowej części kraju w suchą strefę Sahelu, południe kraju zajmuje natomiast żyzny obszar sawannowy. Jezioro Czad, od którego państwo wzięło swą nazwę, jest największym zbiornikiem wodnym w kraju i drugim pod względem wielkości w Afryce. Najwyższym punktem jest szczyt Emi Kussi w paśmie gór Tibesti, a Ndżamena (dawniej Fort-Lamy) jest stolicą i największym ośrodkiem miejskim kraju. W Czadzie mieszka ponad 200 rozmaitych wspólnot etnicznych i językowych. Oficjalnymi językami urzędowymi jest język arabski i język francuski. Większość mieszkańców wyznaje islam i chrześcijaństwo, na południu praktykowane są również religie animistyczne. Do 1960 r. Czad pozostawał w zależności politycznej od Francji. Niepodległość uzyskał w tzw. roku Afryki. Głową państwa był wówczas François Tombalbaye, prezydent w latach 1962-1973. Nietolerancyjna i krótkowzroczna polityka Tombalbayego względem zamieszkujących północną część kraju muzułmanów doprowadziła w 1965 r. do wybuchu długotrwałej wojny domowej. W 1979 r. rebelianci zdobyli stolicę kładąc kres hegemonii południa w życiu politycznym kraju. Rozpoczęły się jednak walki między dowódcami zwycięskich ugrupowań rebelianckich, które doprowadziły w końcu do zwycięstwa Hissène Habré. Rządził on do 1990 r. gdy został obalony w wyniku zamachu stanu przez Idrissa Déby'ego. Déby pozostaje u władzy nieprzerwanie od początku lat 90. stając się jednym z najdłużej rządzących przywódców politycznych w Afryce i na świecie. W kraju działa wiele partii politycznych, aczkolwiek władza spoczywa w rękach prezydenta Idrissa Déby'ego i jego partii politycznej, Patriotycznego Ruchu Ocalenia. Sytuacja polityczna pozostaje niestabilna, kraj jest nieustannie areną zamieszek oraz powtarzających się prób zamachu stanu. Dodatkowym czynnikiem destabilizującym jest konflikt w Darfurze, który rozprzestrzenił się także na wschodnie obszary Czadu, wprowadzając chaos na tych terenach oraz doprowadzając do osiedlenia się tysięcy uchodźców w obozach wzdłuż granicy czadyjsko-sudańskiej. Czad jest jednym z najbiedniejszych i najbardziej skorumpowanych państw na świecie. Większość Czadyjczyków żyje w ubóstwie utrzymując się z pasterstwa i rolnictwa. Od 2003 r. głównym źródłem dochodów do budżetu państwa stał się eksport ropy naftowej, zaś dotychczas dominujący przemysł bawełniany spadł pod tym względem na drugie miejsce. Regiony, miasta, wsie na mapie Czadu Am Dam - miasto w Czadzie, w regionie Sila, w departamencie Djourf Al Ahmar, będące ważnym węzłem komunikacyjnym w dolinie rzeki Batha, ok. 120 km na północny-zachód od Goz Beïda i ok. 700 na wschód od Ndżameny. Miasto jest loklanym ośrodkiem administracyjnym podprefektury Am Dam. Liczba mieszkańców miasta trudna jest do oszacowania, cały departament Djourf Al Ahmar zamieszkuje ok. 71 tys. osób. Am Timan – miasto w Czadzie, stolica regionu Salamat, departament Barh Azoum, 26 tys. mieszkańców. Przemysł spożywczy, lotnisko. Ati – miasto w środkowym Czadzie, nad rzeką Batha, stolica regionu Batha i departamentu Batha Ouest. Znajduje się 278 mil na wschód od stolicy kraju, Ndżameny. Liczba mieszkańców wynosiła w 1993 roku 17 727, zaś w 2008 – 25 373 osób. W mieście znajduje się Port lotniczy Ati. 5 marca 2008 r. utworzony został w Ati Uniwersytet Nauk i Technologii (fr. L'Université des Sciences et de Technologie d'Ati). Beinamar – miasto w Czadzie, w regionie Logone Occidental, departament Dodjé, 7445 mieszkańców, położone ok. 380 km na południowy wschód od Ndżameny. Biltine – miasto w Czadzie, stolica regionu Wadi Fira, departament Biltine, 11 000 mieszkańców, położone ok. 670 km na północny wschód od Ndżameny. W Biltine urodził się Issa Serge Coelo, czadyjski reżyser, który zdobył międzynarodową sławę i uznanie. Działa tu Bitkine – miasto w Czadzie, w regionie Guéra, departament Guéra, 18 495 mieszkańców. Bokoro – miasto w Czadzie, w regionie Hadjer-Lamis, departament Dababa, 14 723 mieszkańców, położone ok. 225 km na północny wschód od Ndżameny. Znajduje się tu lotnisko Bokoro. Bol - miasto w Czadzie, stolica regionu Lac, departament Mamdi, 10 551 mieszkańców, położone ok. 500 km na południowy wschód od Ndżameny. W mieście działa Bongor – miasto w południowo-zachodnim Czadzie, nad rzeką Logone, przy granicy z Kamerunem, w regionie Mayo-Kebbi Est, departament Mayo-Boneye. Około 28 tys. mieszkańców. Bousso – miasto w Czadzie, w regionie Chari-Baguirmi, departament Loug Chari, 13 555 mieszkańców, położone ok. 254 km na południowy wschód od Ndżameny. Doba – miasto w południowym Czadzie, nad rzeką Logone, w regionie Logone Oriental. Około 24 tys. mieszkańców. Obszar miasta jest zagrożony pustynnieniem. Fada – miasto w północno-wschodnim Czadzie, stolica regionu Ennedi i departamentu Ennedi Ouest. Miasto znane jest z malunków naskalnych, znajdujących się w okolicy oraz formacji skalnych o niezwykłym, oryginalnym kształcie. Niedaleko miasta, na południowy wschód znajduje się guelta d'Archei, jeden z największych zbiorników wodnych tego typu na Saharze W odległości ok. 30 km na północny wschód od miasta znajduje się krater uderzeniowy Gweni-Fada, którego wiek określa się na 345 mln lat. Faya, Faya-Largeau, Largeau - miasto w Czadzie, stolica regionu Borkou (dawniej regionu Bourkou-Ennedi-Tibesti obejmującego cały północny Czad) oraz departamentu Borkou, 13 400 mieszkańców. Pierwotną nazwę Faya Francuzi przemianowali w czasach kolonialnych (początek XX w. ) na Largeau na cześć pułkownika Étienne Largeau, zasłużonego dla władzy francuskiej w regionie. Po uzyskaniu niepodległości przez Czad pod nazwą Faya-Largeau. Fianga – miasto w Czadzie, w regionie Mayo-Kebbi Est, departament Mont d'Illi, 13 441 mieszkańców, położone przy granicy z Kamerunem. Iriba – miasto w Czadzie w regionie Wadi Fira, ok. 74 km od granicy z Sudanem, główny ośrodek departamentu Kobé. Miasto położone jest na wysokości 1000 m i otoczone łańcuchem wzgórz. Mieszkańcy to głównie przedstawiciele ludu Zaghawa, którzy utrzymują się z hodowli i rolnictwa. Miasto stało się schronieniem dla uchodźców z Sudanu. Koumra – miasto w południowym Czadzie, na południowy zachód od Sarh, w regionie Mandoul, departament Mandoul Oriental. Około 36 tys. mieszkańców. Mao – miasto w Czadzie, w regionie Kanem, departament Kanem, 18 031 mieszkańców. Miasto położone jest na granicy Sahary i posiada małe lotnisko Są tu także 2 kościoły, choć większość mieszkańców to muzułmanie. Massaguet – miasto w Czadzie, w regionie Hadjer-Lamis, departament Haraze Al Biar, 17 906 mieszkańców. Massakory – miasto w Czadzie, w regionie Hadjer-Lamis, departament Dagana, 15 406 mieszkańców, położone 125 km na północny wschód od Ndżameny. W mieście działa lotnisko. Massénya – miasto w Czadzie, w regionie Chari-Baguirmi, departament Baguirmi, 3368 mieszkańców, położone w centralnej części kraju, 145 km na południowy wschód od Ndżameny. Miasto było stolicą królestwa Baguirmi, muzułmańskiego państewka, istniejącego w latach 1522-1897. W mieście działa lotnisko. Melfi – miasto w Czadzie, w regionie Guéra, departament Barh Signaka, 5784 mieszkańców, położone w centralnej części kraju. Znajduje się tu lotnisko Melfi z nieutwardzoną nawierzchnią. Mongo – miasto w Czadzie, w regionie Guéra, departament Guéra, 26 tys. mieszkańców. Przemysł spożywczy. Moundou – miasto w południowo-zachodnim Czadzie, nad rzeką Logone, ośrodek administracyjny regionu Logon Zachodni, departament Lac Wey. Około 148,5 tys. mieszkańców (szac. 2010). Drugie co do liczby mieszkańców miasto kraju i najważniejszy obok Ndżameny ośrodek przemysłu i handlu w Czadzie. W mieście działa browar Brasseries Du Logone. Jest to spółka zależna od Heinekena, produkująca ok. 100 tys. hektolitrów napojów rocznie, co - według danych producenta - stanowi ok. Moussoro – miasto w Czadzie, w regionie Barh El Gazel, departament Barh El Gazel, 15 190 mieszkańców, położone 300 km na północny wschód od Ndżameny, przy drodze wiodącej przez miasto Faya na północ. Miasto leży w korycie wyschniętej rzeki, dzięki czemu jest tu więcej roślinności, niż znajduje się dalszej okolicy. Działa tu lotnisko. Ndżamena – stolica i największe miasto Czadu, położone w południowo-zachodniej części kraju, na prawym brzegu rzeki Szari, niedaleko ujścia rzeki Logone. Ndżamena jest głównym ośrodkiem politycznym, administracyjnym, gospodarczym, naukowym i kulturalnym kraju. Stanowi ważny węzeł komunikacyjny Afryki Środkowej, przy czym ze względu na słaby rozwój utwardzonych dróg dominującą rolę odgrywa transport lotniczy. Ouara - miasto w Czadzie, w regionie Wadaj, w departamencie Ouara, ok. 60 km na północny-wschód od Abéché. Oum Hadjer – miasto w Czadzie, w regionie Batha, departament Batha Est, 19 271 mieszkańców. Znajduje się tu port lotniczy Oum Hadjer. Pala – miasto w południowym Czadzie, stolica regionu Mayo-Kebbi Ouest i departamentu Mayo-Dallah, około 26 115 mieszkańców (1999). Znajduje się tu biskupstwo rzymsko-katolickie, w którym żyje 116 000 ze 160 000 katolików w tym kraju. Otwarto tu we współpracy z Koreą pierwszą kopalnię złota w Czadzie. Jest to również jedno z głównych miast, na których terenie rozgrywa się akcja gry Far Cry 2. Region Bahr El Gazel - jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, utworzony 19 lutego 2008 r. z departamentu Barh El Gazel w wyniku podziału regionu Kanem. Region rozciąga się w środkowo-zachodniej części kraju. Region Batha – jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, utworzony w 1999 r. z wcześniejszej prefektury Batha, obejmującej ten sam obszar. W 1993 r. region zamieszkiwało 288 tys. osób, z czego 244 tys. prowadzących osiadły tryb życia (ludność wiejska 207 tys. , miejska 36 tys. ) i 44 tys. koczowników. Główne grupy etniczno-językowe, to czadyjscy Arabowie (33,6%), ludy Bilala (18,1%), Kuka (15,7%), Masalit / Massalat (5,7%) oraz Mesmédjé (5,6%). Region Borku - jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, utworzony 19 lutego 2008 r. w wyniku podziału regionu Bourkou-Ennedi-Tibesti. Region rozciąga jest w północnej części kraju i graniczy z Libią. Region Ennedi - jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, utworzony 19 lutego 2008 r. w wyniku podziału regionu Bourkou-Ennedi-Tibesti. Region rozciąga się w północno-wschodniej części kraju i graniczy z Sudanem i Libią. Region Hadjer-Lamis - jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, znajdujący się w południowo-zachodniej części kraju. Graniczy z regionami: Lac, Kanem, Barh El Gazel, Batha, Guéra, Moyen-Chari, Tandjilé, Mayo-Kebbi Est oraz obszarem miejskim Ndżameny (Ville de Ndjamena). Region Kanem - jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, utworzony 19 lutego 2008 r. , gdy istniejący wcześniej region o tej samej nazwie podzielono na dwie części: z części zachodniej, obejmującej dawny departament Kanem, utworzony został nowy region Kanem, z części wschodniej, obejmującej departament Barh El Gazel, utworzono region Barh El Gazel. Region Kanem rozciąga się w środkowo-zachodniej części kraju i graniczy z Nigrem. Region Lac - jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, znajdujący się w południowej części kraju. Graniczy z regionami: Kanem, Hadjer-Lamis oraz Nigrem, Nigerią o Kamerunem. Region Logon Wschodni – jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, znajdujący się w południowej części kraju. Graniczy z regionami: Logon Zachodni, Tandjilé, Mandoul oraz Kamerunem i Republiką Środkowoafrykańską. Nazwa regionu związana jest z rzeką Logone. Znaczną część (ok. 50%) mieszkańców regionu stanowi lud Ngambay, będący odłamem najliczniejszego w południowym Czadzie ludu Sara. Inne wspólnoty etniczno-językowe to Gor, Mboum, Goulay oraz Mongo. Region Logon Zachodni – jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, znajdujący się w południowej części kraju. Graniczy z regionami: Mayo-Kebbi Ouest, Tandjilé, Logon Wschodni oraz Kamerunem. Nazwa regionu związana jest z rzeką Logon. Większość (ok. 90%) mieszkańców regionu stanowi lud Ngambay, będący odłamem najliczniejszego w południowym Czadzie ludu Sara. Podstawą utrzymania ludności jest hodowla oraz uprawa bawełny. Region Mandoul – jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, znajdujący się w południowej części kraju. Graniczy z regionami: Tandjilé, Logone Oriental, Moyen-Chari, oraz Republiką Środkowoafrykańską. Skład etniczny regionu tworzy lud Sara, a także Mbaï, Nar i Daï. Podstawą utrzymania ludności jest hodowla oraz uprawa bawełny. Region Mayo-Kebbi Ouest - jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, znajdujący się w południowo-zachodniej części kraju. Graniczy z regionami: Logone Occidental, Logone Tandjilé, Mayo-Kebbi Est oraz Kamerunem. Region zamieszkują Fulbejowie oraz ludy Moundang, Ngambay, Moussey. Podstawą utrzymania ludności jest rolnictwo (w tym uprawa bawełny), hodowla i rybołówstwo. Region Salamat - jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, znajdujący się w południowej części kraju. Graniczy z regionami: Moyen-Chari, Guéra, Sila oraz Republiką Środkowoafrykańską. Nazwa regionu nawiązuje do rzeki Salamat. Region zamieszkiwany jest przez kilka różnych wspólnot etniczno-językowych. Najliczniejszą grupę stanowią czadyjscy Arabowie, żyją tu także ludy Daju, Gula Iro, Jonkor Bourmataguil, Birgit, Kibet, Runga, Toram. Region Sila - jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, utworzony 19 lutego 2008 r. w wyniku podziału regionu Wadaj. Region Sila rozciąga się w południowo-wschodniej części kraju i graniczy z Sudanem i Republiką Środkowoafrykańską. Region Szari Środkowe - jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, znajdujący się w południowej części kraju. Graniczy z regionami: Mandoul, Tandjilé, Szari-Bagirmi, Guéra, Salamat oraz Republiką Środkowoafrykańską. Nazwa regionu nawiązuje do rzeki Szari. Większość mieszkańców regionu stanowi lud Sara. Podstawą utrzymania ludności jest rybołówstwo, hodowla oraz uprawa. Region Szari-Bagirmi - jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, znajdujący się w południowo-zachodniej części kraju. Region Tibesti - jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, utworzony 19 lutego 2008 r. w wyniku podziału regionu Bourkou-Ennedi-Tibesti. Region rozciąga jest w północno-zachodniej części kraju i graniczy z Nigrem i Libią. Region Wadi Fira - jeden z 22 regionów administracyjnych Czadu, znajdujący się w środkowo-zachodniej części kraju. Graniczy z regionami: Ennedi, Borkou, Batha, Wadaj oraz Sudanem. Sarh (do 1976 Fort Archambault) – miasto w południowym Czadzie, nad rzeką Szari, ośrodek administracyjny regionu Moyen-Chari, departament Barh Köh. Około 75,5 tys. mieszkańców. Trzecie co do wielkości miasto kraju. Góry i łańcuchy górskie na mapie Czadu Emi Kussi (Emi Koussi) – wysoki wulkan na południowym krańcu gór Tibesti na Saharze, w północnym Czadzie. Jest on najwyższym szczytem na terenie Czadu i Sahary. Pierwszego wejścia na szczyt dokonał Wilfred Thesiger w 1938, a kolejne wejście przeprowadziła grupa brytyjczków Steele, Tuck i Marks w 1957. Przypisy ×Ta witryna wykorzystuje pliki cookie w celach reklamowych i statystycznych. Akceptuję Ostrzeżenie Zdecydowanie odradza się podróżowania do prowincji Darfur ze względu na częste ataki terrorystyczne i działalność zbrojnych grup partyzanckich w regionie Flaga Quick Facts Stolica Chartum Ustrój polityczny republika Waluta funt sudański Powierzchnia 2 505 810 Ludność 41 835 000 Język arabski numer kierunkowy +249 Domena internetowa .sd Strefa czasowa UTC +2 Spis treści 1 Charakterystyka Geografia Fauna i flora Klimat Historia Kultura i sztuka Polityka Gospodarka Społeczeństwo Zwyczaje 2 Przygotowania Przewodniki Mapy Wybór czasu podróży Wizy Przepisy celne Wymiana waluty Ubezpieczenia Ekwipunek Rozmówki 3 Dojazd Samolotem Koleją Samochodem Autobusem Statkiem 4 Przejścia graniczne 5 Regiony 6 Miasta 7 Ciekawe miejsca 8 Komunikacja 9 Wyjazd 10 Język 11 Zakupy 12 Gastronomia 13 Noclegi 14 Nauka 15 Praca 16 Bezpieczeństwo 17 Zdrowie 18 Kontakt Telefon Internet Poczta 19 Informacje turystyczne 20 Przedstawicielstwa dyplomatyczne Charakterystyka[edytuj] Sudan jest drugim największym Afrykańskim państwem po Demokratycznej Republice Konga. Geografia[edytuj] Geografia Sudanu jest zróżnicowana, północ jest poza doliną Nilu pustynna, przy granicy z Etiopią zamienia się w sawannę, południe ma już bardziej wilgotny tropikalny klimat. Główną rzeką Sudanu jest Nil, w Chartum łączą się jego dwie odnogi - Nil Biały płynący z Wyżyny Abisyńskiej i Nil Błękitny mający swój początek w Uganda i wypływający z wielkich jezior afrykańskich. Fauna i flora[edytuj] Fauna i flora jest jest zróżnicowana, na północnych terenach pustynnych poza doliną nilu roślinność występuje bardzo sezonowo. Środek i południe ma bardziej zróżnicowaną szatę roślinną. Klimat[edytuj] Pustynny suchy na północy, subtropikalny na południu. Historia[edytuj] Historia Sudanu liczy sobie tysiące lat, już Egipscy Faraonowie utrzymywali kontakty z krainą Nubia i za jej pośrednictwem handlowali z Etiopią (pozyskując w ten sposób np. kość słoniową). Na początku naszej ery na terenie dzisiejszego północnego Sudanu istniało chrześćjańskie królestwo Meroickie, ślady po nim można do dzisiaj podziwiać oglądając piramidy w Meroe. Kultura i sztuka[edytuj] W dzisiejszym Sudanie dominuje kultura muzułmańska (przynajmniej na północy w obiegu "oficjalnym"), chociaż z drugiej strony jest ona mniej hermetyczna niż w Egipcie czy innych krajach arabskich. Polityka[edytuj] W 1956 roku Sudan odzyskał niepodległość (od Egiptu). Stało się to w sposób pokojowy. Nie rozwiązało to jednak problemów wewnętrznych młodego państwa, które od początku swojego istnienia targane było niepokojami. Główną osią konfliktu była rywalizacja muzułmańskiej północy, z chrześćjańskim południem. W chwili obecnej południowy Sudan ma daleko idącą autonomię (w niektórych dziedzinach 100% wobec braku kontroli władz w Chartumie). Co do sporów granicznych to istnieją tereny sporne z Egiptem (niezamieszkałe fragmenty pustyni). Gospodarka[edytuj] Społeczeństwo[edytuj] Zwyczaje[edytuj] Przygotowania[edytuj] Przewodniki[edytuj] Stare wydania LP i Rough Guide, LP Africa on the Shoestring. W przewodnikach trudno jednak znaleźdź informacje o południu. Mapy[edytuj] Wybór czasu podróży[edytuj] Lepiej w zimie, bo jest trochę chłodniej jednak ze względu na pustynny charakter kraju nie ma to takiego znaczenia. Na południu występuje między kwietniem a wrześniem pora mokra. Wizy[edytuj] Obywateli polskich obowiązuje wiza. Nie ma możliwości otrzymania jej na lotnisku. Wizę można wyrobić w konsulacie w Berlinie, można zrobić to korespondencyjnie. Kosz to ok. 160 zł za 30 dniową jednokrotną. Należy pamiętać o obowiązkowej rejestracji i derejstracji na miejscu (jednorazowej) których koszt sumaryczny to około 100 zł (i pół dnia w różnych kolejkach). Przepisy celne[edytuj] Nie odbiegają od normalnych przepisów przyjętych w innych krajach, walutę teoretycznie się deklaruje ale nie ma to zbytniego znaczenia (podobnie jak sprzęt foto i wideo). Wymiana waluty[edytuj] Najłatwiej wymieniać dolary i funty egipskie. Wymiana euro też jest w większych miastach możliwa, ale może być kłopotliwa. Pieniądze najlepiej wymieniać w bankach (co wiąże się jednak czasami z czekaniem itp.), kurs u handlarzy nie jest lepszy, ale są oni dostępni prawie 24h na dobę. Ubezpieczenia[edytuj] Ekwipunek[edytuj] Rozmówki[edytuj] Arabski sudański i egipski różnią się. Są dostępne niemieckojęzyczne rozmówki "Sudan Arabic", jeżeli nie ma się do nich dostępu, lepiej korzystać z rozmówek MSA (modern standard arabic) niż egipskiego arabskiego. Przykładem różnicy może być słowo Jebel (wymowa sudańska) - Gebel (egipska) [góra]. Dojazd[edytuj] Samolotem[edytuj] Głównym międzynarodomym portem lotniczym jest lotnisko w Chartumie (Chartum Civile), ostatnio zostały uruchomione międzynarodowe loty z Kenii do Juby na południu. Koleją[edytuj] Połączenie sudańskiej sieci kolejowej z sieciami krajów ościennych nie istnieje. Są co prawda są tory prowadzące do Erytrei, ale o jakimkolwiek ruchu na tym odcinku nie ma mowy ze względu na napięte stosunki z tym krajem. Tory łączące Sudan z Egiptem zostały zalane wraz z utworzeniem jeziora Nassera. Nie ma za bardzo przeciwskazań, aby zbudować nową linię wzdłuż brzegów jeziora. Obie strony o tym mówią, jednak zdecydowanych ruchów brak. Linia Wadi Halfa - Chartum łączy jednak Egipt z Sudanem dzięki połączeniu promowemu na jeziorze Nassera. Prom pływa raz na tydzień, a pociąg jest z nim skomunikowany. Samochodem[edytuj] Drogowe przejścia graniczne istnieją ze wszystkimi państwami graniczącymi z Sudanem poza Libią i Egiptem. Granica z Erytrą jest otwarta, granica z Czadem i Republiką Środkowej Afryki otwarta. Stosunkowo najniepewniejsza jest granica z Etiopią (przejście graniczne nieopodal miasta Gedaref). Autobusem[edytuj] Pomiędzy większymi miastami |Sudanu kursują autobusy (specjalne konstrukcje dopasowane do jazdy po nieutwardzonej nawierzchni) Statkiem[edytuj] Prom Asuan - Wadi Halfa kursuje raz w tygodniu, podróż trwa 24h. Przejścia graniczne[edytuj] Regiony[edytuj] Miasta[edytuj] Chartum Dongola Nyala Juba Port Sudan Kassala Ciekawe miejsca[edytuj] Komunikacja[edytuj] Wyjazd[edytuj] Język[edytuj] Arabski (odmiana sudańska) i ponad 100 języków i dialektów. Jezyk angielski - rozumiany w podstawowym zakresie. Zakupy[edytuj] czy możnz przywieść z sudanu złote obrączki i ile mogą kosztować? Gastronomia[edytuj] Noclegi[edytuj] Nauka[edytuj] Praca[edytuj] Bezpieczeństwo[edytuj] W większych miastach w Sudanie kontrolowanych przez władze w Chartumie wskaźnik przestępczości jest niski,w większości z uwagi na wymierzane w trybie natychmiastowym wysokie kary,między innymi za kradzieże i napady bardzo duże obszary Sudanu pozostają poza ścisłą kontrolą władz centralnych-działają tam bandy obszarem w Sudanie jest obecnie ogarnięta wojną domową prowincja Darfur w północno-zachodniej części Sudanu. Zdrowie[edytuj] Kontakt[edytuj] Telefon[edytuj] Internet[edytuj] Poczta[edytuj] Informacje turystyczne[edytuj] Przedstawicielstwa dyplomatyczne[edytuj] W Chartumie nie ma polskiej ambasady jest tam tylko konsul honorowy (patrz strona MSZ). Sudan jest w gestii polskiej ambasady w Kairze.

region w zachodniej części sudanu